ສັງຄົມສົງເຄາະ

ສັງຄົມສົງເຄາະ ໝາຍເຖິງການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທີ່ປະສົບບັນຫາ, ດ້ອຍໂອກາດ ຫຼື ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຫຼືອຕົນເອງໄດ້ ເຊັ່ນ ຄົນພິການ, ຜູ້ຕິດເຊື້ອເອດສ໌, ຕິດຢາເສບຕິດ ເຊິ່ງມີຈຸດປະສົງເພື່ອຟື້ນຟູ ແລະ ປັບປຸງບົດບາດທາງສັງຄົມຂອງເຂົາເຈົ້າ ໃຫ້ໄປສູ່ສະພາບທີ່ດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ. ວິຊານີ້ມີບົດບາດສໍາຄັນ ໃນການຊ່ວຍບັນເທົາ ແລະ ປ້ອງກັນການຂະຫຍາຍຕົວ ຂອງບັນຫາສັງຄົມ ແລະ ບັນຫາສ່ວນບຸກຄົນ ອັນຈະເປັນພາລະທີ່ຖ່ວງດຶງການບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາ.

ວິຊານີ້ຮຽນກ່ຽວກັບ ບັນດາວິທີການຕ່າງໆທີ່ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນວຽກງານສັງຄົມສົງເຄາະ ເຊິ່ງມີຈຸດປະສົງ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ກຸ່ມຄົນ ເຫຼົ່ານີ້ ສາມາດດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໄດ້ໂດຍກຸ້ມຕົນເອງ ບົນພື້ນຖານສິດສະເໝີພາບ ແລະ ເທົ່າທຽມກັບຄົນທົ່ວໄປໃນສັງຄົມ, ໂດຍຜ່ານການໃຫ້ການສຶກສາ, ການສ້າງຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດໃນການປະກອບອາຊີບ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອຟື້ນຟູທາງດ້ານ ຈິດໃຈ ແລະ ສົ່ງເສີມໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະກຳຕ່າງໆໃນສັງຄົມ. 

ການສິດສອນປະກອບມີທິດສະດີ ແລະ ການປະຕິບັດຕົວຈິງ ໂດຍຜ່ານການສຶກສາພຶດຕິກຳຂອງຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ ພ້ອມທັງສຶກສາການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງພະນັກງານໃນໜ່ວຍງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເຊັ່ນ: ໂຮງໝໍ, ສູນຟື້ນຟູຄົນພິການ, ຜູ້ຕິດເຊື້ອເອດສ໌, ຜູ້ຕິດຢາເສບຕິດ. ນັກສຶກສາຈະມີໂອກາດເຂົ້າຮ່ວມເປັນອາສາສະໝັກຊ່ວຍເຫຼືອສັງຄົມ ທັງພາຍໃນ ໂຮງຮຽນ ຫຼື ໃນໜ່ວຍງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ພ້ອມທັງເຮັດບົດລາຍງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບລາຍວິຊາຮຽນທັງແບບກຸ່ມ ແລະ ດ່ຽວ. 

ຄວາມຮູ້ພື້ນຖານ ທາງດ້ານຈິດຕະວິທະຍາ ແລະ ພາສາຕ່າງປະເທດ. ມີທັກສະ ໃນການເຂົ້າຫາຄົນ, ການໂນ້ມນ້າວຈິດໃຈ, ການຮັບຟັງ ແລະ ເຂົ້າໃຈບັນຫາ. ເປັນຄົນ ເບິ່ງໂລກໃນດ້ານບວກ, ມີຄວາມອົດທົນສູງ, ມີມະນຸດສຳພັນດີ ແລະ ມີທັດສະນະຄະຕິທີ່ດີຕໍ່ຜູ້ຄົນ ແລະ ສັງຄົມ. ມີຄວາມສົນໃຈ ໃນການຊ່ວຍເຫຼືອສັງຄົມ ແລະ ມີຄວາມທຸ້ມເທເສຍສະຫຼະ. 

ສາມາດສື່ສານຢ່າງມີປະສິດທິພາບ; ຮູ້ວິເຄາະ ແລະ ວິໄຈບັນຫາສັງຄົມ ແລະ ສ່ວນບຸກຄົນ; ຮູ້ວິທີການໃນການເຂົ້າຫາ, ໃຫ້ຄໍາປຶກສາ ແລະ ໃຫ້ຄໍາແນະນໍາແກ່ຜູ້ອື່ນ; ສາມາດເຮັດວຽກຮ່ວມກັນເປັນກຸ່ມ ແລະ ຮູ້ທັກສະໃນການປະສານງານ ກັບ ບຸກຄົນ ແລະ ໜ່ວຍງານທີ່ໃຫ້ການບໍລິການທາງສັງຄົມ. 

ເປັນນັກສັງຄົມສົງເຄາະ, ເປັນພະນັກງານຝ່າຍບໍລິຫານບຸກຄະລາກອນ, ເຮັດວຽກກັບໜ່ວຍງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຫ້ການ ຊ່ວຍເຫຼືອສັງຄົມ ເຊັ່ນ: ກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ, ກະຊວງສາທາລະນະສຸກ, ອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ຂຶ້ນກັບ ລັດຖະບານ (NGOs) ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.