ວິສະວະກຳ ໂທລະຄົມມະນາຄົມ

ໂທລະຄົມມະນາຄົມ ແມ່ນ ການຕິດຕໍ່ສື່ສານ ໂດຍນຳໃຊ້ອຸປະກອນສື່ສານໃດໜຶ່ງເປັນພາຫະນະນຳພາ. ເນື່ອງຈາກວ່າໃນໂລກປັດຈຸບັນ ມະນຸດເຮົາໄດ້ມີການຕິດຕໍ່ສື່ສານກັນ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຂອງອຸປະກອນການສື່ສານແມ່ນມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ປັບປຸງຂື້ນເລື້ອຍໆ. ສະນັ້ນ,  ສາຂານີ້ຈຶ່ງມີຄວາມສຳຄັນໃນການສ້າງບຸກຄະລາກອນໃຫ້ມີຄວາມຮູ້ ແລະ ຊຳນິຊຳນານເຂົ້າໃນການພັດທະນາໂທລະຄົມມະນາຄົມເພື່ອໃຫ້ທ່ວງທັນກັບສະພາບສັງຄົມທີ່ມີການປ່ຽນແປງ.

ຮຽນກ່ຽວກັບວິທີການ ຫຼື ຫຼັກການໃນການສື່ສານ, ພື້ນຖານໃນການສື່ສານຂໍ້ມຼູນ, ລະບົບສື່ສານໃນແບບຕ່າງໆ ເຊັ່ນ:  ແບບດິຈິຕອນ, ​ໂທລະສັບເຄື່ອນທີ່ ແລະ ການ​ສື່ສານ​ທາງ​ດ້ານໄມໂຄຣເວບ ເປັນຕົ້ນ. ສຶກສາອຸປະກອນປະເພດຕ່າງໆທີ່ໃຊ້ເພື່ອການສື່ສານ ຫຼື ເປັນການ​ຮັບ​ສົ່ງສັນຍານ ເຊັ່ນ: ການສື່ສານໂດຍນຳໃຊ້ສາຍ ແລະ ແບບໄຮ້ສາຍ, ການນໍາ​ໃຊ້​ການສື່ສານ​ທາງ​ດ້ານດາວທຽມ, ແສງ, ຄື້ນ; ​ການສ້ອມແປງອຸປະກອນການສື່ສານ ແລະ ການສຶກສາວົງຈອນພາຍໃນຂອງ​ລະບົບ​ການ​ສື່ສານ.

ວິທີການສິດສອນແມ່ນ ປະກອບມີທັງພາກທິດສະດີຄຽງຄູ່ກັບການປະຕິບັດຕົວຈິງ ເຊັ່ນ: ການທົດລອງເຄື່ອງຮັບສົ່ງສັນຍານຂອງໂທລະພາບ ແລະ ໂທລະສັບໃນຫ້ອງທົດລອງ, ການທົດລອງນໍາໃຊ້ ໂອສໂລສະໂກບ ເພື່ອເບິ່ງ ແລະ ວັດແທກຄື້ນຄວາມຖີ່. ນອກຈາກນີ້, ຍັງໄດ້ລົງຝຶກງານຕາມສະຖານທີ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສາຍການຮຽນ ເຊັ່ນ: ຫໍຄອຍການບິນ, ສະຖານີວິທະຍຸ, ສະຖານີໂທລະພາບ ແລະ ສະຖານີດາວທຽມ ເປັນຕົ້ນ.

ຄວາມຮູ້ພື້ນຖານ ທາງດ້ານພາສາອັງກິດ ແລະ ວິຊາຄິດໄລ່ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ວິຊາຄະນິດສາດ ແລະ ຟີຊິກສາດ. ເປັນຄົນ ມັກສຶກສາຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ສັງເກດອຸປະກອນການສື່ສານ ຫຼື ເຄື່ອງໄຟຟ້າຕ່າງໆ. ມີຄວາມສາມາດໃນການນຳໃຊ້ອຸປະກອນການສື່ສານ. ມີຄວາມສົນໃຈ ຮຽນຮູ້ເຖິງການປະຕິບັດງານ ຫຼື ສ່ວນປະກອບຂອງອຸປະກອບການສື່ສານ.

ຮູ້ເຖິງຫຼັກການຂອງ​ລະບົບສື່ສານ ​ແລະ ສາມາດນຳໃຊ້ອຸປະກອນເພື່ອ​ໃຊ້​ໃນການສື່ສານ ຫຼື ຮັບສົ່ງສັນຍານປະເພດຕ່າງໆໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ ເຊັ່ນ: ການນຳໃຊ້ສາຍສື່ສານ, ການນໍາໃຊ້ດາວທຽມ ລວມເຖິງການສື່ສານແບບໄຮ້ສາຍ. ພ້ອມນັ້ນ, ຍັງສາມາດສ້ອມແປງອຸປະກອນການສື່ສານໄດ້ອີກດ້ວຍ.

ເປັນນັກວິຊາການໃນຂະແໜງການການສື່ສານ ທັງພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນ ເຊັ່ນ: ກະຊວງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ; ກະຊວງໄປສະນີ, ໂທລະຄົມມະນາຄົມ; ກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດ, ສະຖານີດາວທຽມ, ສະຖານີວິທະຍຸ, ສະຖານີໂທລະພາບ ແລະ ເຄືອຂ່າຍສູນບໍລິການທາງດ້ານການສື່ສານເປັນຕົ້ນ.